Ο Σταμάτης Διονυσίου ο οποίος απεβίωσε την Παρασκευή 2 Δεκέμβρη γεννήθηκε το 1932 στον Εύοσμο. Από νεαρή ηλικία ανέπτυξε αγωνιστική δράση μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ. Για πρώτη φορά συνελήφθη το 1954 προληπτικά λόγω της επισκέψεως του Τίτο στη Θεσσαλονίκη και του φόβου πρόκλησης επεισοδίων. Την περίοδο εκείνη ο Σταμάτης Διονυσίου δούλευε ως λογιστής και είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό που συνέβη όταν το αφεντικό του πήγε για να τον απελευθερώσει από την Ασφάλεια. Εκεί μπροστά στο αφεντικό του, ο διοικητής του τμήματος τον ρώτησε γιατί πήγε στην ΕΔΑ κι εκείνος απάντησε «για να μην με κλέβουν»! Τον ρώτησε τότε το αφεντικό του αν πιστεύει ότι τον κλέβει και ο Σταμάτης Διονυσίου απάντησε ότι «σε βάζουν οι άλλοι να με κλέβεις»! Μετά από αυτήν την απάντηση ο διοικητής επισήμανε ότι είναι αμετανόητος! Απελευθερώθηκε σε δέκα μέρες.
Το 1954 και ενώ ήταν μέλος της ΕΔΑ, έκανε την στρατιωτική του θητεία άοπλος, σε τάγμα ανεπιθύμητων στα Γιάννενα, παραμένοντας σ’ όλη τη θητεία του σε αντίσκηνο.
Το 1962 συνελήφθη και πάλι για λίγες ημέρες προκειμένου να εκφοβιστεί.
Το 1967 συνελήφθη και βασανίστηκε στο αστυνομικό τμήμα του Ευόσμου. Μετά έξι μέρες βασανιστηρίων εκτοπίστηκε στη Γιούρα μαζί με άλλους αγωνιστές. Αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση μετανοίας και έμεινε στη Γιούρα μέχρι τον Αύγουστο του 1970, οπότε και απολύθηκε. Συνέχισε την αγωνιστική του δράση και κατά τη διάρκεια της χούντας, κορύφωση της οποίας ήταν η ύψωση πανό εναντίον της χούντας.
Από το 1974 ο Σταμάτης Διονυσίου έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Ο Σταμάτης Διονυσίου διετέλεσε κοινοτικός σύμβουλος από το 1959 έως το 1967, έτος κατά το οποίο παύτηκε από τη χούντα. Με την μεταπολίτευση εκλέχτηκε πρώτος δήμαρχος του Ευόσμου, αφού η κοινότητα έγινε δήμος, θέση την οποία διατήρησε για 4 θητείες. Ο Σταμάτης Διονυσίου, με την αγωνιστική παράταξή του, άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στον δήμο του Ευόσμου, τον οποίον μετέτρεψαν από λασποχώρι σε μια σύγχρονη ρυμοτομημένη πόλη με όλες τις υποδομές. Ο Σταμάτης Διονυσίου έμπαινε μπροστά σε όλα τα έργα προόδου για την πόλη και δεν δίσταζε να συγκρουστεί με όποιον χρειαζόταν για το συμφέρον των δημοτών του. Όλα τα έργα στη θητεία του Σταμάτη Διονυσίου, έργα για τα οποία ακόμα μιλάει ολόκληρος ο δήμος, έγιναν με αυτεπιστασία, έγιναν δηλαδή με το μικρότερο δυνατό κόστος για τον δήμο και με τον καλύτερο τρόπο.
Ο Σταμάτης Διονυσίου ανήκε σε εκείνη τη μεγάλη φουρνιά των λαϊκών, των κομμουνιστών δημάρχων, που μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, με ελάχιστα μέσα και πόρους και τον κρατικό μηχανισμό εχθρικό απέναντί τους, έδωσαν και την ψυχή τους για να καλυτερέψουν τις συνθήκες ζωής των εργατών και των άλλων ανθρώπων του λαού, που αποτελούσαν εξάλλου τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του Ευόσμου και όλης της Βορειοδυτικής Θεσσαλονίκης. Πάλεψαν με θεούς και δαίμονες για να απαλύνουν τους καημούς και τα βάσανα του εργατόκοσμου και της φτωχολογιάς, που αγωνίζονταν να ξεφύγουν από τη μιζέρια και την ανέχεια, τη ζωή στους φτωχομαχαλάδες. Το μεγαλύτερο όμως παράσημο στη θητεία του ήταν ότι ο Δήμος ήταν σταθερός συμπαραστάτης στους αγώνες των εργαζομένων για μια καλύτερη ζωή, στους αγώνες για δουλειά με δικαιώματα, για μόρφωση και Υγεία για όλο το λαό, ενάντια σ’ αυτούς που θησαυρίζουν από το μόχθο του, ενάντια στις πολιτικές που πνίγουν τα όνειρα και τις ελπίδες τους.
