Η πλειονότητα των ανθρώπων μεγάλωσε με το ρητό «Μην υποτιμάς τη δύναμη της σιωπής» ή «Να είσαι ήσυχη δύναμη…».
Ήταν άραγε ωφέλιμες αυτές οι υποδείξεις; Ποιος ήταν ο στόχος τους; Τι πετυχαίνεις όταν είσαι σιωπηλός;
Υποτίθεται πως οι λέξεις είναι ένας τρόπος έκφρασης, γιατί να μην τις χρησιμοποιήσεις;
Είναι δεκτό πως σε κάποιες περιστάσεις αρμόζει η σιωπή ,αλλά όχι σε όλες γιατί υπάρχει κίνδυνος μετά να ξεχάσεις να διεκδικείς με τις λέξεις.
Πολιτικό πλαίσιο:
Εξαιρετικό παράδειγμα αυτού είναι τα δεινά που προκαλούν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Ας επικεντρωθούμε όμως στη στάση του ελληνικού λαού σε αυτό:
Προφανώς, οι Έλληνες μέσω της απραξίας τους δείχνουν τη δυσαρέσκεια τους. Μάλλον, μέσω της σιωπής τους βροντοφωνάζουν στους εξουσιάζοντες την αδικία που εισπράττουν. Ίσως, με την ήσυχη στάση τους να θέλουν να αποτελέσουν παράδειγμα και για άλλες χώρες. Έτσι κι αλλιώς το ξέρουν πως ο λαός τους στη αρχαιότητα υπήρξε πρότυπο.
Κοινωνικό πλαίσιο:
Φαίνεται πως όταν κάποιος σιωπά μπροστά στην αδικία το κάνει επειδή είναι δυνατός. Όταν για παράδειγμα μπροστά στη φτώχεια, την πείνα, την αρρώστια του άλλου γυρνάει το κεφάλι είναι επειδή θέλει να τον κάνει να σταθεί στα πόδια του, να γίνει ισχυρός σαν και τον ίδιο.
Ανθρωπολογικό πλαίσιο:
Τώρα πια το θάρρος είναι ένα υπερτιμημένο αίσθημα, ειδικά το θάρρος για τον λόγο. Αν επιχειρήσεις να διεκδικήσεις λεκτικά αυτό που εκτιμάς πως σου αξίζει ,η απάντηση που θα έχεις είναι: «Ξέρεις πόσα μπορείς να κερδίσεις με την σιωπή;»
Με αυτό τον τρόπο η σιωπή απέκτησε έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Σε αφήνουν να πιστεύεις πως το να μην ανταποκρίνεσαι είναι το «κλειδί» προς μια ατάραχη ζωή. Έχουν δίκιο.
Όσοι υπήρξαν ιδεαλιστές με λόγο «έφυγαν» με άδοξο ή άσχημο τρόπο, προτίμησαν να διεκδικήσουν πάρα να εγκλωβιστούν στον εαυτό τους και έπειτα τον «έχασαν». Γιατί κάποια στιγμή η φωνή κλείνει, όταν είσαι ο μόνος που φωνάζει, γιατί πρέπει να ακουστείς αφού κανείς άλλος δεν το κάνει. Και όλο αυτό σε ωθεί στην απογοήτευση.
Και αναρωτιέσαι γιατί δόθηκε στον άνθρωπο ο λόγος αν είναι να μην τον χρησιμοποιεί; Κι αν δεν τον χρησιμοποιεί συνεχίζει να ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων ή μεταφέρεται σε αυτήν των ζώων;
Καταλήγουμε πως η σιωπή είναι ασφάλεια ακόμα κι αν έχει ως συνεπαγωγή την μετριότητα.
Επομένως, η σιωπή κάποιου έχει δύναμη…
όταν κάποιος άλλος την εκμεταλλευτεί προς όφελος του
όταν πληγώνει
όταν την συνηθίζει ειδικά είναι ανίκητος, καθώς δεν έχει υποχρέωση σε κανέναν πια, ούτε καν στον εαυτό του.
Όταν μάθουν οι υπόλοιποι πως προτιμάς να σιωπάς και θα θελήσεις να μιλήσεις κανείς δε θα σε ακούσει, πολύ περισσότερο δε θα μπορέσεις να το κάνεις γιατί δε θα ξέρεις πως.
Charles
