Νέα τροπή φαίνεται να παίρνουν πλέον οι εξελίξεις στο σκάνδαλο διαφθοράς της FIFA και τις έρευνες για το θέμα από πλευράς ομοσπονδιακών αρχών των ΗΠΑ, οι οποίες μάλιστα εξ αρχής έδειξαν να …καίγονται περισσότερο απ’ όλους για το θέμα. Μάλιστα υπενθυμίζεται ότι με ένταλμα των αμερικανικών δικαστικών αρχών οι αντίστοιχες ελβετικές προχώρησαν πριν μια βδομάδα στη σύλληψη 14 παραγόντων της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας, που φέρονται μπλεγμένοι σε υποθέσεις δωροδοκίας/δωροληψίας, ξέπλυμα χρήματος και παρασκηνιακές συνεργασίες με πολυεθνικές – χορηγούς. Επίσης μετά την παραίτηση του Ζεπ Μπλάτερ, παρά την επανεκλογή του στις εκλογές της περασμένης Παρασκευής, οι πληροφορίες ήθελαν να ασκείται ιδιαίτερη πίεση στον Ελβετό παράγοντα να προβεί σε αυτή την ενέργεια.
Την ίδια ώρα, ερωτήματα για τους σκοπούς του τελικού σχεδίου προκύπτουν απ’ τις πληροφορίες που θέλουν την έρευνα των αμερικανικών αρχών, και ιδιαίτερα του FBI, να έχει διευρυνθεί αρκετά σε σχέση με το αρχικό πλάνο, που αφορούσε την εμπλοκή σε σκάνδαλα παραγόντων της FIFA και παράλληλα μελών της Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας Βόρειας – Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής, με ό,τι συνέπειες είχε αυτή στα φορο-οικονομικά θέματα των HΠΑ. Πλέον απ’ ό,τι φαίνεται το FBI έχει προχωρήσει ακόμα πιο βαθιά, οι έρευνες ξεφεύγουν κατά πολύ απ’ την εμπλοκή προσώπων, και στο στόχαστρο (πάντα με αφορμή τη διαφθορά) έχουν μπει οι διοργανώσεις των Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής (που έγινε το 2010) καθώς και τα προγραμματισμένα για το 2018 και 2022 σε Ρωσία και Κατάρ. Πλέον, απ’ ό,τι φαίνεται, τα πράγματα… χοντραίνουν ακόμη περισσότερο, με βάση τις χτεσινές πληροφορίες ότι στο στόχαστρο μπαίνει και η περσινή διοργάνωση στη Βραζιλία.
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι τα τελευταία περιστατικά αποδεικνύουν πως οι κόντρες με αφορμή το σκάνδαλο διαφθοράς στις τάξεις της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου ξεφεύγουν κατά πολύ απ’ το πλαίσιο της μάχης συμφερόντων για το μεγαλύτερο κέρδος που διεξάγεται συνήθως στο πρόσφορο έδαφος του σημερινού εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, αλλά αποτελούν την αιτία για αντίστοιχες, που αγγίζουν τα όρια των ευρύτερων αντιπαραθέσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (γεωπολιτικά συμφέροντα κ.λπ.).
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι απ’ την αρχή των εξελίξεων πήραν αμέσως θέση ηγέτες ανταγωνιστικών κρατών, όπως π.χ. ο Ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν, που όχι μόνο εξέφρασε την υποστήριξή του στον Μπλάτερ, αλλά μίλησε για ωμή παρέμβαση των ΗΠΑ, καθώς και οι κυβερνητικοί παράγοντες του Κατάρ, που έδειξαν την εμπιστοσύνη τους στον Ελβετό. Στην αντιπέρα όχθη βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Ντ. Κάμερον, και φυσικά η κυβέρνηση των ΗΠΑ.
