Στο δημοτικό συμβούλιο της 12ης Μάη 2015 υπήρξε έντονη αντιπαράθεση μεταξύ του δημάρχου κ. Σούλα και του επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης κ. Ναθαναηλίδη Λεωνίδα, σχετικά με τον Μαζικό Λαϊκό Αθλητισμό, με αφορμή την πρόταση της διοίκησης για μίσθωση των δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων, αντί για διάθεσή τους στους αθλητικούς συλλόγους. Κατά την αντιπαράθεση αυτή ο κ. δήμαρχος ισχυρίστηκε ότι Μαζικός Λαϊκός Αθλητισμός είναι η αυθόρμητη αθλητική δραστηριότητα ομάδας ατόμων, ενώ αντίθετα ο κ. Ναθαναηλίδης επέμεινε ότι πρόκειται για οργανωμένη από το κράτος δράση.
Η αντιπαράθεση αυτή μου θύμισε μια ιστορία, πάρα πολλά χρόνια πριν, σε έναν άλλο τόπο, σε ένα άλλο κράτος, που δυστυχώς έπαψε να υπάρχει με τη μορφή που είχε τότε. Κατά την τελική εξέταση των φοιτητών του Πανεπιστημίου της Σωματικής Αγωγής, που γινόταν ενώπιον επιτροπής καθηγητών του πανεπιστημίου, με επικεφαλής τον πρύτανη, ρωτήθηκε ένας Έλληνας φοιτητής για τον Μαζικό Λαϊκό Αθλητισμό και η απάντησή του ήταν ότι είναι η βούληση του καθενός να αθληθεί με οποιονδήποτε τρόπο, μονάχος του ή με φίλους, όταν θέλει και μπορεί. Οι καθηγητές δεν πίστευαν στ’ αυτιά τους, ενώ ο πρύτανης δεν ασχολούνταν με τον “φιλόσοφο” Έλληνα φοιτητή, αλλά κοιτούσε με απορία τους καθηγητές, οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν την ατυχία να διδάξουν στον συγκεκριμένο φοιτητή. Οι καθηγητές προσπαθούσαν να αποφύγουν το βλέμμα του πρύτανη και σκεφτόταν τι θα πουν, όταν μετά την λήξη της εξέτασης ο πρύτανης θα τους ρωτούσε πώς αυτός ο φοιτητής βρέθηκε μπροστά του, στην τελική εξέταση, για την λήψη του πτυχίου του καθηγητή της Φυσικής Αγωγής. Άρχισαν λοιπόν κάποιοι εκ των καθηγητών να κάνουν ερωτήσεις στον φοιτητή, αφενός για να τον βγάλουν απ’ τη δύσκολη θέση και να βγουν και οι ίδιοι απ’ αυτήν και αφετέρου, μέσω του τρόπου των ερωτήσεων, να καταδείξουν στον πρύτανη ότι ο Έλληνας φοιτητής ήταν απλά «πελαγωμένος» εξαιτίας της παρουσίας του ενώπιον του πρύτανη. Άδικος κόπος! Όσο κι αν προσπάθησαν δεν κατάφερναν τίποτα άλλο, από το να τον οδηγούν στην εφεύρεση κι άλλων αμπελοφιλοσοφιών και να εκνευρίζουν ακόμα χειρότερα τον πρύτανη.
«Δηλαδή» τον ρώτησε κάποιος καθηγητής «το ίδιο είναι να αθλείται κάποιος με οργανωμένο τρόπο, έχοντας την επίβλεψη καθηγητή Φυσικής Αγωγής, το ίδιο είναι να αθλείται μόνος του;» « Το ίδιο», απαντάει ο ανεκδιήγητος φοιτητής, που ήθελε να γίνει και καθηγητής Φυσικής Αγωγής, συμπληρώνοντας ότι όποιος θέλει να αθληθεί οργανωμένα μπορεί να πάει σε κάποια ομάδα! Παρενέβη άλλος καθηγητής προσπαθώντας να εκμαιεύσει απάντηση με την οποίαν ο φοιτητής θα αντιλαμβανόταν την διαφορά της συμμετοχής σε κάποια ομάδα από τη συμμετοχή στο Μαζικό Λαϊκό Αθλητισμό, γιατί στην πρώτη περίπτωση ο στόχος, ο τρόπος, η πειθαρχία, η ένταση, η συχνότητα και πολλά άλλα βρίσκονται τόσο μακριά από τη δεύτερη περίπτωση όσο η γη από τον ήλιο, ο Έλληνας φοιτητής όμως είχε άποψη και δεν υπήρχε περίπτωση να την αλλάξει! Σε κάποια στιγμή κι αφού τελείωσε με κόπο τη μεγάλη «φιλοσοφία» που θα έπρεπε να καταγραφεί για να μην χάσει η ανθρωπότητα μια τόσο σπουδαία κουβέντα, τον ρώτησε ο πρύτανης αν πιστεύει όλα όσα είπε, τότε για ποιο λόγο θέλει να πάρει πτυχίο καθηγητή Φυσικής Αγωγής! «Γιατί μ’ αρέσει ο αθλητισμός» απάντησε ο γίγαντας! Έτσι έληξε άδοξα η καριέρα του Έλληνα φοιτητή στο πανεπιστήμιο της Σωματικής Αγωγής της πιο όμορφης πρωτεύουσας της Ευρώπης, διότι ο πρύτανης τον έστειλε να βρει εννέα, να γίνουν δέκα και να παίξουν έναν αγώνα μπάσκετ, αφού κατά τη γνώμη του ήταν άχρηστη η παρουσία ενός καθηγητή Σωματικής Αγωγής σε μια τέτοια διαδικασία!!
Οπωσδήποτε ούτε ο δήμαρχος, ούτε ο κ. Ναθαναηλίδης δεν έδιναν εξετάσεις μπροστά σε καμία επιτροπή, κανενός πανεπιστημίου, ούτε και επρόκειτο να βαθμολογηθούν γι’ αυτά που έλεγαν. Ούτε επίσης το ζήτημα είναι ποιος κερδίζει σε μια στιχομυθία λες και πρόκειται για τελική φάση πρωταθλήματος μπάσκετ. Το ζήτημα είναι ποιο είναι το σωστό για το λαό και σε μια αίθουσα αιρετών που αποφασίζουν για την τύχη των πολιτών, το τι θα απαντήσει ο καθένας, χωρίς τον κίνδυνο να τον «πάρει με τις κλωτσιές» κανένας πρύτανης, έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από το ότι ο Κώτσσιος βρέθηκε τελικά χωρίς πτυχίο. Διότι στην περίπτωση του Κώτσσιου, ο Κώτσσιος, απλά, δεν πήρε πτυχίο! Στην περίπτωση όμως που την ίδια άποψη με τον Κώτσσιο έχει μια ολόκληρη διοίκηση ενός δήμου, μένουν χωρίς Μαζικό Λαϊκό Αθλητισμό όλοι οι δημότες, οι οποίοι ναι μεν δεν συμμετέχουν σε καμία ομάδα, αλλά θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε κάποιο πρόγραμμα άθλησης, χωρίς να χρειάζεται αφενός να «ξηλωθούν» πληρώνοντας ένα ακόμη χαράτσι και αφετέρου να κινδυνέψουν εξαιτίας της άναρχης άσκησης που μπορεί να δημιουργήσει από μικροκακώσεις μέχρι εμφράγματα!
Ο Μαζικός Λαϊκός Αθλητισμός όπως μάλλον έχει διδαχτεί κι ο τελευταίος απόφοιτος της τελευταίας Γυμναστικής Ακαδημίας του κόσμου είναι μια οργανωμένη δράση από το κράτος και απαιτεί την παρουσία καθηγητή Φυσικής Αγωγής. Η εμπεριστατωμένη ανάλυση βέβαια της έννοιας και της ουσίας του Μαζικού Λαϊκού Αθλητισμού ξεφεύγει από τα πλαίσια αυτής της γραφής.
