Η 1η του Μάη δεν είναι τυπικά μόνο η μέρα που η εργατική τάξη επιθεωρεί τις δυνάμεις της και χαράζει πορεία. Για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι μέρα απολογισμού και ανασύνταξης. Είναι μέρα απεργίας και σύγκρουσης με την εργοδοσία και το κράτος της, τα κόμματα των πλουτοκρατών και τις διακρατικές τους ενώσεις.
Μ’ αυτόν τον τρόπο τιμάνε οι εργαζόμενοι τους αγώνες και τους νεκρούς της τάξης τους. Παλεύοντας για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, πιάνουν το νήμα που διατρέχει την ιστορία των εργατικών αγώνων, από τα πρώτα τους σκιρτήματα μέχρι τους σύγχρονους ταξικούς αγώνες.
Για παράδειγμα, η ΑΔΕΔΥ, που συνδιοργανώνει αύριο συγκέντρωση με τη ΓΣΕΕ, σημειώνει στο κάλεσμά της: «Τα μνημόνια αποτέλεσαν το εργαλείο, προκειμένου η χώρα μας να μπει σε ένα συνεχώς ανατροφοδοτούμενο κύκλο οικονομικής ύφεσης και μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας να οδηγηθούν στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση.
Απέναντι σ’ αυτές τις πολιτικές αναπτύχθηκαν μεγάλοι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες (…) απέναντι στις πολιτικές της ακραίας λιτότητας. Ο ανυποχώρητος αγώνας τους συνέβαλε αποφασιστικά στην απονομιμοποίηση αυτών των πολιτικών, που οδήγησαν στην εξάπλωση της φτώχειας, της ανεργίας, στην ένταση του αυταρχισμού και στην κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Ο ίδιος ανυποχώρητος αγώνας θα συνεχιστεί ενάντια στην επιχειρούμενη, με τελεσίγραφα και εκβιασμούς, προσπάθεια της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ να συνεχιστεί η επιβολή μνημονιακών πολιτικών».
Απεναντίας, η ΑΔΕΔΥ αφήνει να εννοηθεί ότι η κυβερνητική αλλαγή ήταν στόχος και αποτέλεσμα της πάλης του λαού. Τώρα καλεί τους δημόσιους υπάλληλους να στηρίξουν την κυβέρνηση, για να μην υποκύψει τάχα σε τελεσίγραφα και εκβιασμούς. Ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός αξιοποιεί την επέτειο της Πρωτομαγιάς για να απευθύνει κάλεσμα ανοχής και συνενοχής των εργαζόμενων στα παζάρια της κυβέρνησης με τους δανειστές.
Αυτό που λέει με μισόλογα η ΑΔΕΔΥ, το επαναλαμβάνει χωρίς περικοκλάδες η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ (ΜΕΤΑ). Αναφέρει στο κάλεσμά της για την 1η του Μάη:«Η πολιτική αλλαγή στη χώρα μας, στις εκλογές της 25ης Γενάρη, είναι το αποτέλεσμα των εργατικών και λαϊκών αγώνων της τελευταίας πενταετίας, ανοίγει το δρόμο της απαγκίστρωσης από τη μέγκενη του μνημονίου, γέννησε ξανά ελπίδα και αναπτέρωσε τις προσδοκίες του λαού μας.
Αυτή την Πρωτομαγιά βρισκόμαστε στην καρδιά μιας σκληρής πολιτικής και ταξικής μάχης, ενώ ο πολιτικός εκβιασμός των “δανειστών” και το κλίμα οικονομικής ασφυξίας που δημιουργούν στοχεύουν στην πλήρη υποταγή και την ταπείνωση, καθώς και στην πολιτική αποτυχία του ελπιδοφόρου εγχειρήματος που επέλεξε ο ελληνικός λαός».
Η πραγματικότητα που ζουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα διαψεύδει το ΣΥΡΙΖΑ και τις συνδικαλιστικές του δυνάμεις. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται πράγματι από ταξική σκοπιά, όχι όμως για τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, αλλά για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Γι’ αυτό, στο όνομα του να υπάρξει συμφωνία με τους «θεσμούς», εγκαταλείπει ακόμα και τα ελάχιστα που υποσχέθηκε προεκλογικά στο λαό, όταν ήθελε να αρπάξει την ψήφο του. Η αύξηση του κατώτερου μισθού, η αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η κατάργηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και η θέσπιση αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, έχουν ήδη πάει περίπατο.
Αντίθετα, το πακέτο των μέτρων, με το οποίο η κυβέρνηση απευθυνόταν προεκλογικά στο κεφάλαιο, προχωράει απρόσκοπτα: Φοροκίνητρα και απαλλαγές στους βιομήχανους, προνόμια στους εφοπλιστές, διατήρηση και επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές για τους μεγαλεμπόρους. Ιδιωτικοποιήσεις για τους ντόπιους και ξένους ομίλους, εισπρακτικά μέτρα που αφαιμάσσουν κι άλλο το λαϊκό πορτοφόλι.
Το ταξικό κίνημα σημειώνει στο κάλεσμα για την 1η του Μάη: «Αυτή η Πρωτομαγιά δεν είναι μία ακόμα διαδήλωση. Δηλώνουμε την αγωνιστική ετοιμότητά μας, την απόφασή μας να υπερασπίσουμε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Οι εργαζόμενοι δε θα υποδεχτούν με αδράνεια, φόβο και υποχώρηση τα νέα μνημόνια, όπως και να τα ονομάσουν, τα νέα δεινά στη ζωή τους για τα κέρδη των μονοπωλίων.
Καμία αναμονή, καμία ανοχή στα παζάρια των μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους που βρίσκονται σε εξέλιξη με ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ. Οι διαπραγματεύσεις και οι συμφωνίες γίνονται για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, των βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών, μεγαλεμπόρων. Τσακώνονται όπως οι λύκοι για τη λεία.
Ο κόσμος της δουλειάς δεν έχει τίποτα να περιμένει από κυβερνήσεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, όπως η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Αυτό που άλλαξε τους τελευταίους μήνες είναι το χέρι στη σκυτάλη της ίδιας πολιτικής στο “κοινό σπίτι” της ΕΕ, του ΔΝΤ και του κεφαλαίου. Οι 400 εφαρμοστικοί νόμοι που τσάκισαν μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις, προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, είναι εδώ. Οι δόσεις που βγαίνουν από το αίμα του λαού πληρώνονται στην ώρα τους και στο “διηνεκές”. Για το λαό υπάρχει ο “λιτός βίος” και τα παχιά λόγια των εξαγγελιών.
Το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς. Το αίμα που πότισε τη μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης των εργατών και των καταπιεσμένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης δεν πήγε χαμένο!
Με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, με τη μεγάλη κοινωνική λαϊκή συμμαχία μας προχωράμε μπροστά. Δυναμώνουμε την κοινή πάλη εργατών, υπαλλήλων, ανέργων, αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, φτωχών αγροτών, φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, γυναικών των λαϊκών οικογενειών».
