Απορίες προκύπτουν από την ανάγνωση και την μελέτη της ανακοίνωσης της «νεόκοπης», αλλά όχι νέας παράταξης, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, η οποία θα πάρει μέρος στις εκλογές του τοπικού σωματείου «Η ΕΝΩΣΗ», που θα διεξαχθούν την ερχόμενη Δευτέρα 30 Μάρτη.
Η ανακοίνωση αυτή μιλάει για συνένωση! Τι θα πει συνένωση δύο παρατάξεων (Σ.Ε.Τ.Α και Ε.Α.Κ.Ε.); Θα πει συνένωση ομοειδών σχημάτων. Έτσι κι αλλιώς οι καταγγελίες της απερχόμενης διοίκησης του συλλόγου «Η ΕΝΩΣΗ», οι οποίες κατέρρευσαν, ήταν ομόφωνες. Στην απερχόμενη διοίκηση, πρέπει να θυμίσουμε, ότι συμμετείχαν και οι συνενωμένοι! Ποιο είναι λοιπόν το νέο που φέρνει αυτή η παράταξη; Ποια είναι τα νέα πρόσωπα; Τι εννοούν όταν λένε και γράφουν : «τοπικές υποθέσεις και ζητήματα»;
Τα προβλήματα των εργαζόμενων δεν είναι κοινά παντού; Βέβαια, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι η ανάπτυξη του καπιταλισμού, διαφέρει από χώρα σε χώρα. Θα μπορούσε επίσης να ισχυριστεί κάποιος άλλος, ότι αλλιώς αντιλαμβάνεται την εκμετάλλευση, ένας Σουηδός εργάτης, αλλιώς ένας Έλληνας εργάτης, αλλιώς ένας Βραζιλιάνος εργάτης. Παρόλο που ακόμα και τέτοιου είδους προσεγγίσεις είναι ανεδαφικές και αντιεπιστημονικές, δεν θα αναλύσουμε αυτό. Θα αναρωτηθούμε αν η «εξυπνάδα» του διαχωρισμού των εργαζομένων μέσα στην ίδια χώρα, από τομέα σε τομέα, ή ακόμα από δήμο σε δήμο, γίνεται εξαιτίας αφελούς προσέγγισης ή σκόπιμης καλλιέργειας διχαστικών διλλημάτων μεταξύ εργαζομένων στον ίδιο τομέα! Η τοποθέτηση καθώς και το παρελθόν του συγκεκριμένου σωματείου και της διοίκησής του δεν αφήνει κανένα περιθώριο ερμηνείας της προσέγγισής του στην βάση της αφέλειας!
Δηλαδή τι εννοούν όταν λένε και γράφουν: «Σεβόμαστε τη διαφορετική… πιθανή κομματική προέλευση και ένταξη κάποιων από μας»! Τι εννοούν όταν λένε και γράφουν : «Θεωρούμε όμως ότι το Σωματείο δεν πρέπει να χειραγωγείται ούτε από κόμματα ούτε από σχήματα και όργανα που βρίσκονται έξω από το συνδικαλιστικό χώρο.» Αυτά αφορούν τη Μαρίκα;! Δεν αφορούν τη Σ.Ε.Τ.Α.;! Δεν αφορούν τη Μ.Ε.Τ.Α.;! Η ενασχόληση με την Ε.Α.Κ.Ε., θα προϋπέθετε την απαξίωση του γράφοντος προς τον ίδιο του τον εαυτό και το γραπτό του, διότι το συγκεκριμένο μόρφωμα, δεν έχει υπάρξει ποτέ ως παράταξη, δεν έχει λειτουργήσει ποτέ συλλογικά, αφού απαρτίζεται από έναν συνδικαλιστή και δεν επιδέχεται πολιτική ανάλυση.
Το συμπέρασμα των θέσεων της νέας παράταξης είναι ότι πρέπει να είμαστε απολίτικοι, κάτι που βολεύει τον νέο ανερχόμενο κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό, άλλωστε έχουμε νέα αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση. Βέβαια «κομίζουν γλαύκας εις Αθήνας» γιατί τα δήθεν απολίτικα σωματεία, συνδικάτα, ενώσεις εργαζομένων δεν είναι δικό τους εφεύρημα! Από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ξεπουλημένοι στους καπιταλιστές, συνδικαλιστές καλλιεργούσαν τέτοιες ιδέες και πρακτικές! Και ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι στην πρώτη γραμμή τέτοιων μορφωμάτων, παρά οι ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΕΣ! Πρώτοι και καλύτεροι μαζί με τους «απολίτικους» σοσιαλδημοκράτες, στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης, με στόχο την χειραγώγηση και ποδηγέτηση των εργατών. Είναι καθήκον τους να μην αφήσουν το εργατικό κίνημα, την Εργατική Τάξη να αφυπνιστεί και να διεκδικήσει αυτά που της ανήκουν. Έχουν αναλάβει οι νέοι διαχειριστές του συστήματος, με αριστερό μανδύα ενδεδυμένοι, να λύσουν τα προβλήματα της κερδοφορίας των «μεγαλοκαρχαριών», επεκτείνοντας παλιά μνημόνια και υπογράφοντας τα νέα, φορτώνοντας έτσι στο λαό νέα βάσανα.
Εργασιακή ειρήνη λοιπόν κομίζει η «νέα» παράταξη, η, από το παρελθόν, ορμώμενη….
Από πότε όμως η Εργατική Τάξη ζητά εργασιακή ειρήνη;! Από πότε τα συμφέροντά της ταυτίζονται μ’ αυτά των εργοδοτών;! Η «νέα» παράταξη, δεν λέει τέτοια πράγματα, γιατί οι «κεφαλές» της είναι ανιστόρητες! Τα λέει αυτά γιατί είναι ταγμένη στο άρμα της υπεράσπισης των κερδών της άρχουσας τάξης, κέρδη που πληρώνονται με τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών! Είναι γιατί η παράταξη αυτή είναι τμήμα της σιδερένιας φτέρνας του συστήματος, που μαζί με τους κατασταλτικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς του, προσπαθεί να τσακίσει οποιαδήποτε προοπτική ριζοσπαστικοποίησης της συνείδησης των μαζών. Γι’ αυτό η «νέα» παράταξη καλλιεργεί την ταξική ασυνειδησία και τον ταξικό αποπροσανατολισμό! Αστική τάξη, Κεφάλαιο, Εργοδοσία έχουν καταργηθεί από τα γραπτά και το λεξιλόγιό τους, καθώς προσπαθούν, αν είναι δυνατόν, να τα σβήσουν από τη συνείδηση όχι μόνο τον μελών τους, αλλά και όσων τυχαία «έξω από την πόρτα τους περνούν»!
Τι εννοούν οι νεόκοποι όταν λένε και γράφουν: «Να επέλθει δικαιοσύνη και εργασιακή ειρήνη…»;! Δικαιοσύνη με μισθούς πείνας και εξαθλιωμένους εργαζόμενους; Δικαιοσύνη σε ένα βάρβαρο, απάνθρωπο, εκμεταλλευτικό σύστημα;! Σε ποιο κοινωνικοοικονομικό σύστημα νομίζουν ότι ζούμε και πώς είναι δυνατόν μέσα σ’ αυτό να μην υπονομεύονται τα κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζομένων;! Πόσα από αυτά έμειναν όρθια; Εκτός αν εννοούν σαν κατοχυρωμένα δικαιώματα, τις «ευέλικτες μορφές απασχόλησης» τα προγράμματα κοινωφελούς απασχόλησης, τα voucher- 5μηνα, που ξεκίνησαν με την Λευκή Βίβλο και με την συνθήκη του Μάαστριχτ, ή τις ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.;
Οι προτάσεις- θέσεις των νεόκοπων είναι προτάσεις διαχείρισης των προβλημάτων, που οδηγούν τους εργαζόμενους στην ενσωμάτωση και στην αποδοχή της «μοίρας» τους. Νεοφιλελεύθερες ή «κεϋνσιανικές» (βλ. Βαρουφάκης), μορφές διαχείρισης των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, που ανάλογα με τις ανάγκες του συστήματος κάθε φορά αποβλέπουν και επιδιώκουν τη στήριξη και διαιώνιση του καπιταλισμού. Ποια κόμματα ψήφισαν και ποιες συνδικαλιστικές ηγεσίες στήριξαν αυτές τις αντιλαϊκές-αντεργατικές πολιτικές;!
Αυτή η «νέα» παράταξη, με τους αριστερούς βερμπαλισμούς, δεν είναι μόνο βαρίδιο για το εργατικό κίνημα. Είναι ο νέος εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός, ο «καλός» συνδικαλισμός, η λεγόμενη και «συνδικαλιστική αριστοκρατία», που ρόλος της είναι να διασπά την ενότητα του εργατικού κινήματος, που σε τοπικό επίπεδο γέννησε κοινωνικούς αυτοματισμούς, καλλιεργώντας και προβάλλοντας τον κανιβαλισμό, που έδωσε «πάσα» στους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους των «μεγαλοκαρχαριών» να βαφτίζουν τους δημοσίους υπαλλήλους τεμπέληδες, κλέφτες, ραδιούργους και απατεώνες. Ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι αυτός που έκανε την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων να αποστραφούν τα συνδικάτα αφήνοντας τις ξεπουλημένες ηγεσίες να «αλωνίζουν» ανεξέλεγκτα. Είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι γιατί δημιούργησαν ένα τμήμα εργαζομένων χωρίς ταξική συνείδηση, με χαμηλή ή ανύπαρκτη εκτίμηση για τον ρόλο τους, με ευκολία αποδεχόμενοι εκβιασμούς και με ταξίματα αποπροσανατολισμένοι.
Οι εργαζόμενοι πρέπει ν’ ανοίξουν τα μάτια και τ’ αυτιά τους, να ξεσκονίσουν την μνήμη τους, να μελετήσουν την ιστορική εμπειρία και ν’ αρχίσουν σιγά- σιγά να αποκτάν συνείδηση της τάξης στην οποία ανήκουν, να πιστέψουν στον ρόλο τους, να ξεκαθαρίσουν τους στόχους τους, να δουν πραγματικά ποιόν έχουν απέναντι τους. Στον αγώνα υπάρχει μετερίζι για όλους. Ο αγώνας δεν είναι υπόθεση δύο-τριών ανθρώπων, είναι υπόθεση όλων. Είναι καθήκον η συμμετοχή στις συνελεύσεις, στις απεργίες, στις κινητοποιήσεις. Εκτός από το Δ.Σ. του ταξικού συλλόγου, υπάρχει η Εργασιακή Επιτροπή, που έχει άμεση εικόνα των προβλημάτων και των συνθηκών δουλειάς. Αν η Εργασιακή Επιτροπή αγκαλιαστεί από τους συναδέλφους και δυναμώσει με τη συμμετοχή τους, θα γίνει πιο αποτελεσματική. Μέσα από αυτή, μπορούν άμεσα να αναδεικνύονται προβλήματα, να απαιτείται η εξεύρεση λύσης τους και να διεκδικούνται τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Αν θέλουμε και πρέπει να θέλουμε, είναι υποχρέωση μας, να ασχοληθούμε με τα προβλήματα της Τάξης μας, αντί να δίνουμε άλλοθι σε «νέους»-παλιούς «συνενωμένους», πρέπει να στηρίξουμε τις Ταξικές δυνάμεις στα σωματεία μας. Στο συγκεκριμένο σωματείο «Η ΕΝΩΣΗ», ταξικές δυνάμεις δεν υπάρχουν…
Σ.Α.Μ.
Το «Βήμα του Δημότη» είναι στήλη από την οποία μπορούν να εκφραστούν οι δημότες. Τα επώνυμα άρθρα στη στήλη αυτή δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκην και τις απόψεις της «Αγκίδας».
