Φθορά είναι η απώλεια της αρχικής κατάστασης της ύλης. Κάθε αντικείμενο, οργανισμός, οτιδήποτε υπάρχει πάνω στη γη υφίσταται τη φθορά του χρόνου με διάφορους τρόπους.
Στην Τέχνη πολλά αντικείμενα ή θραύσματα προβάλλονται αυτούσια σαν έργα τέχνης για να καταδειχτεί το αποτέλεσμα της χώρο-χρονικής επέμβασης στην ύλη του αντικειμένου, η οποία είθισται να είναι η αλλοίωση. Υπάρχει όμως και η επέμβαση του ίδιου του δημιουργού στα αντικείμενα μέσα από διαδικασίες διάλυσης, κατακερματισμού ή θρυμματισμού (τέτοιες διαδικασίες συναντάμε κατά κόρον στις εμπνεύσεις των Νεορεαλιστών και όχι μόνο).
Ο ποιητικός λόγος ασχολείται κι αυτός με την φθορά. Λέει ο Γ. Σεφέρης, ποιητής της φθοράς : «Η ζωή μας κάθε μέρα λιγοστεύει». Διαπίστωση πεζή και τραγική, ότι η ζωή είναι εκτεθειμένη στην καθημερινή φθορά.
Κι ακόμη στο «Ύφος μιας μέρας» καταλήγει:
«Πέθαναν όλοι μέσα στο καράβι, μα το καράβι ακολουθάει το στοχασμό του που άρχισε σαν άνοιξε από το λιμάνι.
Πώς μεγαλώσαν τα νύχια του καπετάνιου… κι ο ναύκληρος αξούριστος που ’χε τρεις ερωμένες σε κάθε σκάλα…».